Τα ψάρια
Η παραδοσιακή Μεσολογγίτικη κουζίνα αποτελείται από ψάρια, κυρίως χέλια (που εξάγονται), γλώσσες, τσιπούρες, αυγοτάραχο, αλάτι αλυκών, και παστά ψάρια. Η ευρύτερη περιοχή παράγει κηπευτικά που θεωρούνται πολύ γευστικά. Τα δρομάκια γύρω από το κέντρο της πόλης είναι γεμάτα από ουζερί που προσφέρουν εκλεκτούς μεζέδες. Χάρη στη λιμνοθάλασσα το Μεσολόγγι απολαμβάνει φρέσκο ψάρι το οποίο οι ντόπιοι φροντίζουν να μαγειρεύουν με μαστοριά. Δημοφιλέστατο έδεσμα εξακολουθούν να είναι τα χέλια τα οποία φτιάχνονται βραστά, ψητά, στη σούβλα αλλά και «πετάλια» και «καβάτσα». Ένας ακόμα δημοφιλής μεζές είναι ο παστός σπάρος, ο οποίος αφού μπει στο αλάτι μπορεί να φαγωθεί τρεις μέρες αργότερα με λαδολέμονο ή σκέτος. Το «μπουργέτο» είναι κέφαλοι μαγειρεμένοι στην κατσαρόλα. Οι «λίγδες» μικρές τσιπούρες τηγανητές, είναι ακόμα ένας μεζές. Την άνοιξη που γίνονται οι αγκινάρες, περνούν πλανόδιοι από τα καφενεία και πουλούν μικρά φρέσκα αγκιναράκια. Τα αγκιναράκια αυτά, αφού ξεφλουδιστούν, αλατίζονται με το νόστιμο αλάτι των αλυκών της λιμνοθάλασσας και τρώγονται επιτόπου ως μια λιχουδιά για το ούζο. Άλλοι πάλι μαζεύουν αυτά τα μικρά αγκιναράκια, τα ξεφλουδίζουν και αφού τα βράσουν ελαφρά, τα σερβίρουν με λαδολέμονο.
Το αυγοτάραχο
Ας μην ξεχνάμε βέβαια το περίφημο και παραδοσιακό αυγοτάραχο Μεσολογγίου. Η «μπάφα», ο θηλυκός κέφαλος, δίνει το αυγοτάραχο, το οποίο αφαιρείται μαζί με τον γεννητικό πόρο για να μη χυθεί. Κατόπιν ξεπλένεται με θαλασσινό νερό και παστώνεται με ψιλό αλάτι. Στη συνέχεια με ελεγχόμενη ξήρανση σε ειδικούς κλωβούς, παίρνει το γνώριμο μελί χρώμα. Οι μερακλήδες το διατηρούν σε καλό λάδι, ενώ ένας άλλος τρόπος συντήρησης, είναι το κέρωμα από ένα λεπτό στρώμα κεριού, ώστε να διατηρηθεί περισσότερο στο χρόνο, χάνοντας όμως έτσι ένα μέρος της αξίας του. Αλλά και το κρέας έχει την τιμητική του στο Μεσολόγγι. Κανείς δε λέει όχι σε μια προβατίνα στη σούβλα ή στο αρνάκι γιουβέτσι με ρύζι, που σερβίρεται με γιαούρτι. Στα ντόπια ποτά την τιμητική τους έχουν τα σπιτικά λικέρ ενώ φημισμένο στην περιοχή – και όχι μόνο – είναι το ούζο του Τρικενέ που διατηρεί ακόμα τα αποστακτήριά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου