Τα πέτρινα γεφύρια ( μονότοξα ή πολύτοξα, θεογέφυρα ή διαβολογέφυρα) που ενώνουν όχι μόνο τις δύο όχθες του, αλλά και εθνότητες και θρησκείες, μεταφέρουν ταυτόχρονα με την εικόνα του παρόντος και μια σκιά του παρελθόντος που μας φανερώνει μια κατασκευαστική ιστορία και μύθους όπου συμπυκνώνεται η επίπονη προσπάθεια του ανθρώπου να τιθασεύσει την ορμητική δύναμη κάθε ποταμού, με τίμημα μια ανθρώπινη ζωή σύμφωνα με την αρχέγονη δο ξασία. Η σημασία τους αναδεικνύεται από την απήχηση και τις παραλλαγές του θέματος της θυσίας της γυναίκας του πρωτομάστορα, το στοίχειωμα, τις συνήθειες αλλά και μέσα από λαϊκές εκφράσεις, παροιμίες κλπ Η περιπέτεια ενός περάσματος ή μιας γέφυρας είναι η περιπέτεια της ζωής των ανθρώπων αλλά και η ελπίδα τους κι ο μύθος περιγράφει τη ζωή πριν τη γέφυρα, το χτίσιμο, τις δυσκολίες, τους ανθρώπους, το γκρέμισμα και την καταστροφή.
Στο χώρο της Αιτωλ/νίας ο πατέρας των Σειρήνων και των Νυμφών, ο Θεός και βασιλιάς των ποταμών, ο μεγαλύτερος από τους 3.000 ποταμούς που γέννησαν ο Ωκεανός και η Τιθύς ο Αχελώος, και νοτιότερα ο Εύηνος, συνδέονται με γνωστούς μύθους όπως την πάλη του Ηρακλή για τη Δηιάνειρα αλλά και το πέρασμα με τον κένταυρο Νέσσο. Οι προσωποποιημένες θεότητες των νερών, και οι πατάμιοι θεοί της ελληνικής μυθολογίας αλλά και οι θρύλοι συνεχίστηκαν με μικρές καθημερινές ιστορίες - διαφορετικές όψεις ενός άλλου πολιτισμικού τοπίου- σχετικές με τα περάσματα αλλά και με τις εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν εκατέρωθεν της υδάτινης γραμμής και κοντά στα γεφύρια όπως χάνια, φυλάκια, και υδροκίνητες πολυσύχναστες εγκαταστάσεις με νερόμυλους, νεροτριβές, μαντάνια, νεροπρίονα κ.α.
Ταφίλης Δημήτριος
Εκπαιδευτικός Π.Ε.
Σ.Δ.Ε. Αγρινίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου